Zmniejszenie przepuszczalności nawierzchni ma katastrofalne skutki ingerencji w równowagę ekologiczną
- Ryzyko powodzi
Opady atmosferyczne nie mogą wsiąkać do gruntu i spływają do rzek i jezior bez uprzedniego uzdatnienia, omijając systemy kanalizacyjne. - Zredukowana odnawialność wód gruntowych
( w Niemczech rocznie 3,5 Mrd.m3 mniej !) - Dramatyczny wzrost kosztów związanych z większymi nakładami na techniczne rozwiązania kanalizacyjne
Rowy melioracyjne, zbiorniki retencyjne oraz jazy, czyli urządzenia hydrotechniczne służące piętrzeniu wody na rzekach, kanałach muszą przyjmować coraz większe ilości wody - Woda opadowa w kanałach ściekowych
Pomimo wielu przydatnych możliwości zastosowania, kierowana jest ona bez wykorzystania do systemów kanalizacyjnych, co przyczynia się do powstawania niepotrzebnych kosztów. - Zmiany klimatyczne
W dużych aglomeracjach wytworzył się specyficzny klimat miejski. Wysoka zdolność gromadzenia ciepła nieprzepuszczalnych nawierzchni w mieście prowadzi latem do upośledzenia nocnego ochłodzenia. - Derogacja, czyli uchylenie funkcji nawierzchni
Zaopatrzenie podłoża w wodę oraz tlen zostało mocno zredukowane, co powoduje zamieranie organizmów żywych znajdujących się w podłożu. Substancje szkodliwe pochodzące z powietrza i wody nie są już zatrzymywane przez podłoże, tylko zostają wymyte do zbiorników wodnych. - Zawężenie przestrzeni życiowej roślin i zwierząt
Zostało zniszczonych wiele biotopów, bardziej wrażliwe gatunki wyginęły i zostały całkowicie usunięte ze świadomości
Ta sytuacja w dużych aglomeracjach ulega dalszemu zaostrzeniu (np. nieprzepuszczalne nawierzchnie stanowią w Bayern 8,5% w Berlinie ponad 70%).
Tak więc dokładnie tam, gdzie jest największe zużycie wody, wykształcił się niższy poziom wód podskórnych. W ten sposób powstają prawdziwe centralne instalacje zaopatrzeniowe z rażącymi konsekwencjami w gospodarce krajobrazowej.
Wnioski
Stosowanie przepuszczalnych nawierzchni jest konieczne!
Międzynarodowe wspólnoty państw dostrzegły wagę problemu gospodarowania zasobami naturalnymi i rozpoczęły wspólna pracę nad międzynarodowymi projektami, dotyczącymi również problemu związanego z przepuszczalnością nawierzchni.
Najważniejsze wytyczne dotyczące działania sformułowane zostały w dokumencie AGENDA 21. (Agenda 21 jest dokumentem programowym, który przedstawia sposób opracowania i wdrażania programów zrównoważonego rozwoju w życie lokalne. Dokument ten został przyjęty na konferencji “Środowisko i Rozwój” z inicjatywy ONZ w 1992 roku na II Konferencji w Rio de Janeiro. Jej polska wersja ukazała się w roku 1993 w opracowaniu “Dokumenty końcowe Konferencji Narodów Zjednoczonych Środowisko i Rozwój”.)
No comments.